Empatinin tanımını bazılarımız yanlış öğrendik. Sağlıklı şekilde sınırımızı korumayı öğrenemeden bunu üstümüze giydik. Önce ilkini yapmayı öğrenmemiz gerektiğini sonraları öğrendik… Bir süredir kendimde çalıştığım konu; sınırlarımı zorlayanlara empati… Diğer bir deyişle kendimi olduğumdan büyük sanma, bir hadsizlik, bir şuursuzluk…?? .
Bir şekli şuydu: “Ben öfkelendim ama nasılsa geçer, ben onu anlar ve kapsarım.” Büyük yalan… O kapsadığımı sanıp aslında kapsayamadıklarıma karşı bir anda cani oluveriyorum valla. Veya “Boşver, şimdi konu uzayacak, sempatik te görünmeyeceğim” Büyük yazık… Konular birikiyor, içimde uzuyor, toparlayamıyor ve o insanlardan kaçıyordum. Sempatik olucam diye, “Durduk yere kendini çeken” oluyordum üstüne ?. Diğer bir türü de “O nasılsa anlatsam da anlamayacak, ben nasılsa anlıyorum, içime atayım.” Bu da hem büyük yük, diğer yandan gizli büyüklenme. Hani ben “daha” bir şey oluyordum sonuçta… “Kimsin sen? Hadsiz! Sen kendini anla önce…?” (Kendime bu) Kendi iç çocuğumun sınırlarına tecavüz edilmiş, çığlık çığlığa ağlıyor. Ben ona “Sen sus bi” deyip başkalarının çocuğuna yalancı analığa soyunuyorum gibi…? .
Öyle doğruydu böyle yanlıştı derken zaman geçti… Ben duygularıma bakmaya ve çalışmaya başladıkça, içimden senelerin öfkesi çıkmaya başladı ??. Dengeye gelmek için kutbun diğer ucundayım, dokunanı yakabiliyorum bayağı bir süredir ?. Sınırıma değil girilmesi, kapının çalınmasına bile aşırı duyarlılaştım ve tedirgin hissediyorum. Bazen bayağı korktuğumu da hissediyorum…? .
Diğerinin sadece bana değil karşımdakilere de haksızlık olduğunu düşünüyorum. Evet belki tepki verdiğimde anlaşılmadığı olacak. Her zaman doğru anlatamayacağım. Düşe kalka öğreniyorum…? Her sınırıma giren bile isteye de girmiyor, biliyorum. Ama konu onlarla alakalı değil ki. Benim ilk yükümlülüğüm kendimi samimi ve doğru ifade etmek. Gerisi hikaye… “Aaa yok canım karşımızdakinden de sorumluyuz” diyor yine içeriden bir ses… ? Evet sorumluyuz. Ama kendimize olan sorumluluğumuzu yerine getirmeden dışarı karşı sorumluğa geçmek, ilkokul okumadan üniversiteye atlamak gibi… Senin sınırlarını korumayla aran nasıl?